Η ανάγκη για παρακίνηση της Λεμεσού σε μια καλύτερη ποιότητα ζωής ήταν το κίνητρο να διεξάγουμε μια έρευνα με την IMR και το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας για να δούμε: Τι πρέπει να ενθαρρυνθεί, Που μειονεκτεί; Σε ποια έργα φείδεται; Ποια να βελτιώσει; Τι να υποκινήσει; Τα ευρήματα εάν αναγνωστούν σωστά, θα είναι ένα εξαιρετικό αναλυτικό εργαλείο για την πρόοδο και την προχωρητική εξέλιξη της πόλης.
Αναλύοντας τα αποτελέσματα, εκείνα που διακρίνονται έχουν κυρίως ως αναφορές, τη θάλασσα το πράσινο, τον άνθρωπο, τον πολιτισμό.
ΜΕΡΟΣ Α
Θαλάσσιο μέτωπο
Φαίνεται πως η σχέση του Λεμεσιανού με τη θάλασσα έχει αποκατασταθεί. Τα έργα που έχουν γίνει για την ανάδειξη της θάλασσας ώστε να κατευθύνει μια διαδραστική σχέση και επαφή του πολίτη με το στοιχείο της, έχουν ανταποκριθεί και πριμοδοτήσει την ποιότητα ζωής του. Όχι μόνο ορίζουν ως παραλιακό δήμο τη Λεμεσό στην ερώτηση για την ταυτότητα της, αλλά απαντούν καταιγιστικά ότι οι δραστηριότητες που απολαμβάνουν περισσότερο στην πόλη είναι το περπάτημα/ποδηλασία στο παραλιακό μέτωπο. Ξεχωρίζοντας ως πιο σημαντικά έργα που έχουν υλοποιηθεί στη Λεμεσό, εκείνα της Μαρίνας, του πολυλειτουργικού πάρκου της επίχωσης/μόλου και του παραλιακού δρόμου/μετώπου.
Τι σημαίνει αυτό;
Τα έργα που έγιναν μέχρι τώρα για την ενίσχυση του υγρού στοιχείου, έχουν όντως ενθαρρύνει και ζωντανεύσει τη σχέση του Λεμεσιανού. Και ανταποκρίθηκαν στην ανάγκη του για υποδομές που υγιαίνουν την ποιότητα ζωής του.
Έχοντας υπόψη αυτό το δεδομένο, οι προθέσεις μας πρέπει να είναι να διαφωτίσουμε ακόμα περισσότερο αυτή τη σχέση, προτρέποντας και ενδυναμώνοντας τα έργα που προτρέπουν την επαφή των ανθρώπων με την θάλασσα.
Πράσινο
Ένα αξιοσημείωτο στοιχείο για το πράσινο στην πόλη μας, είναι ότι το πράσινο που αντιστοιχεί ανά τετραγωνικό σήμερα σε κάθε κάτοικο, είναι 1,8m2, δηλαδή ακριβώς όσο ήταν πριν από τριάντα έξι χρόνια. Αυτό αναδεικνύει ότι η επένδυση στο πράσινο είναι ελλιπής. Ειδικά όταν αναφερόμαστε στο αστικό πράσινο, φαίνεται ότι δεν είμαστε σε ευθυπορία με τις ανάγκες της περιβαλλοντικής κρίσης. Μέσα από συγκεκριμένα έργα και δράσεις που περιλαμβάνονται στις προτάσεις του πλάνου της ανεξάρτητης πρωτοβουλίας «Για τη Λεμεσό» (όπως για παράδειγμα η δημιουργία του μητροπολιτικού πάρκου, οι πράσινες διαδρομές, το γραμμικό πάρκο της ακταίας οδού, η ενίσχυση του αστικού πρασίνου) η αναλογία αυτή θα αυξηθεί στα 11m2 ανά κάτοικο.
Μια πόλη που πρασινίζει, ενισχύει ψυχολογικά και σωματικά τον δημότη και τη δημόσια υγεία. Παρέχει επίσης το κατάλληλο κλίμα για εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης στην πόλη.
Η έρευνα έδειξε πως το πράσινο δεν είναι ένα στοιχείο που ορίζει την ταυτότητα της πόλης και αυτό δεν πρέπει να το αντιπαρέλθουμε. Πρέπει να το αναγνώσουμε εφευρετικά και χωρίς άλλη νωχέλια. Τα έργα που έγιναν για την ανάδειξη της θάλασσας είναι εκείνα που σήμερα απολαμβάνουν οι Λεμεσιανοί κι έχουν προσθέσει ποιότητα στη ζωή του. Αυτό πρέπει να ερμηνεύσει με ευστροφία ότι, εάν γίνουν επενδύσεις κι έργα προς ένα πράσινο αστικό περιβάλλον, όχι μόνο θα προαιρέσουν στην πράσινη ταυτότητα της Λεμεσού, αλλά θα ενδυναμώσουν τη σχέση του Λεμεσιανού με τη φύση και την απόλαυση τους στην καθημερινότητα του μεταφέροντας την ποιότητα ζωής και στις γειτονιές. Τέτοια έργα έχουν απόλυτα κοινωνική χροιά καθώς ορίζουν μια πόλη της οποίας το περιβάλλον και ο δημόσιος χώρος, απολαμβάνονται από όλες τις ομάδες πληθυσμού ανεξαιρέτως.
Περιβάλλον και υποδομές
Η καθαριότητα ως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που φαίνεται να επισημαίνουν οι Λεμεσιανοί, και οι πλημύρες οι οποίες φαίνεται πως δεν αντιμετωπίστηκαν ακόμα, είναι θέματα που δεν πρέπει να προσπεράσουμε. Ωστόσο πρέπει να δούμε το ζήτημα πιο ολιστικά.
Οι περιβαλλοντικές υποδομές θέλουν μια εκ νέου προσέγγιση. Πράσινα σημεία με καλύτερη οργάνωση, αλλαγή στην κουλτούρα και στη διαχείριση αποβλήτων, η ανακύκλωση με δομές και διαμόρφωση της ως τρόπο ζωής, η ανάπτυξη υποδομών κυκλικής οικονομίας και αειφορίας, τα έργα όμβριων υδάτων με νέες τεχνολογίες και σύγχρονη δομική δεξιότητα, θα λύσουν τα προβλήματα που οι συμπολίτες μας βιώνουν και δηλώνουν ως αγνοημένα από το δήμο.
Δίκτυα διασύνδεσης
Πρόταση της ανεξάρτητης πρωτοβουλίας «Για τη Λεμεσό» είναι επίσης η σύνδεση και ανάδειξη των 30km μεταξύ αρχαιολογικών χώρων (Κούριο μέχρι Αμαθούντα) ενοποιώντας τες με μπλε διαδρομές και ποδηλατόδρομο.
Επιπρόσθετα, να ζωντανέψουμε τους περιαστικούς χώρους περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος, όπως της Αλυκής Ακρωτηρίου, Φράγματα Πολεμιδιών. Κούρρη, Γερμασόγειας.
Τέτοια επινοητικά δίκτυα αναβαθμίζουν την κυκλοφοριακή και εκδρομική ρουτίνα του Λεμεσιανού.
Κυκλοφοριακό
Είναι πλέον σαφής η ανάγκη επίλυσης του κυκλοφοριακού ζητήματος και της συμφόρησης που προκαλείται σε συγκεκριμένους κυκλικούς κόμβους. Για αυτό, πρέπει να βάλουμε ξανά στο τραπέζι τη δημιουργία του βόρειου παρακαμπτήριου περιφερειακά της πόλης.
Η επικαιροποίηση του ΣΒΑΚ είναι άμεση ανάγκη και ακολούθως η επιτέλους εφαρμογή του. Πρέπει επιτέλους να διαμορφωθούν οι λεωφορειολωρίδες και να οριστούν σύντομες διαδρομές για δημόσια μέσα μεταφοράς. Η ενθάρρυνση εναλλακτικών τρόπων μετακίνησης πρέπει να ενθαρρυνθεί και υποδομηθεί με κατάλληλα δίκτυα κατάλληλα για μονόκυκλά, δίκυκλα και άλλα οχήματα πέραν του αυτοκινήτου. Είναι επίσης πλέον επιτακτικό να δημιουργήσουμε ένα εξυπνότερο εσωτερικό οδικό δακτύλιο στην πόλη με περιμετρικές μονοδρομήσεις, για να διοχετεύονται έξυπνα κι επιδέξια τα αυτοκίνητα στις διαδρομές του αστικού δικτύου.
Δεν είναι καθόλου ουτοπικό να μιλήσουμε και για τη δημιουργία μέσου σταθερής τροχιάς (π.χ. τραμ) και μιας διαδρομής που θα εξυπηρετήσει την πόλη στο μήκος της με ταχύτητα και συχνότητα το οποίο να συνδέει την περιοχή δυτικά του Νέου Λιμανιού με το κέντρο της πόλης. Η χρήση λεωφορείων και τραμ και η αποσυμφόρηση αυτοκινήτων από το κέντρο, μπορούν να ενθαρρυνθούν χωροθετώντας περιφερειακούς χώρους στάθμευσης και κίνητρα για χρήση τους, όπως στον επιβατικό σταθμό Λιμανιού, Τσίρειο Στάδιο, όπου υπάρχουν ήδη ελεύθεροι χώροι.
Συνοικίες (πόλη των 15 λεπτών)
Η ποιότητα ζωής πρέπει να μεταφερθεί και στις γειτονιές και τις συνοικίες. Να δημιουργηθούν δομές πολιτισμού, αθλητισμού, ψυχαγωγίας και στην μικροκλίμακα γειτονιών. Ώστε να διαθέτουν όλες τις υποδομές και διασυνδέσεις με τρόπο που να αναβαθμίζεται η καθημερινότητα των κατοίκων. Φαίνεται πως η πόλη δεν έχει μεταρρυθμιστεί προς όφελος των συνοικιών όσο περίμενε και ήθελε ο δημότης. Πρέπει να ενοποιηθούν οι συνοικίες τόσο μεταξύ τους, όσο και με το κέντρο της πόλης.
Η ενοποίηση γειτονιών θα προσφέρει ασφάλεια, ταχύτητα, περιβαλλοντική ωφέλεια και δικτύωση. Η διασύνδεση των γειτονιών που μετατρέπει την πόλη, σε «Πόλη των 15 λεπτών» και που προσφέρει στον πολίτη ό,τι αυτός χρειάζεται σε ακτίνα και χρόνο μικρό, είναι η απάντηση τόσο στη αποσυμφόρηση του κυκλοφοριακού, όσο και στην ποιότητα της ζωής του.
Η σύνδεση γειτονιών, σχολείων, τοπικών κέντρων, αγορών, υπηρεσιών, δομών ανάγκης (αστυνομία, ιατρικά κέντρα, πυροσβεστικά τμήματα) και κέντρου πόλης ή παραλιακό μέτωπο, όπου όλα θα παρέχονται και θα συνδέονται εντός δεκαπέντε λεπτών, με ασφάλεια, πεζοδρόμηση, ποδηλατοδρόμους, θα δώσει θετική έκβαση στις μετακινήσεις των κατοίκων των συνοικιών.
